#24 Recenzja - "Łowca Czterech Żywiołów"

Tytuł: "Łowca Czterech Żywiołów"

Autor: Agata Adamska

Liczba stron: 336

Kategoria: fantastyka

ISBN: 9788380832459

Wydawnictwo: Novae Res

Cena okładkowa: 34 zł

Data wydania: 16 sierpnia 2016

Wyobrażasz to sobie?

Potrafisz kontrolować żywioły.

Palić ogniem. Topić wodą. Dmuchać wiatrem. Grzebać ziemią.

I to wszystko tylko za pomocą twoich zmysłów.

Stać cię na taką odpowiedzialność?

"Spojrzał na mnie, a ja zorientowałam się, że stoję z rozdziawioną buzią, więc szybko ją zamknęłam. 

- Mamy Łowcę Czterech Żywiołów!

- Eee - zaczęłam elokwentnie - Czterech Żywiołów...co?"

Aeryla Valnes nie ma wyjścia. Jej rodzice nie władają żywiołami, ba! - gardzą magią! Kiedy okazuje się, że dziewczyna posiada magiczne moce, na początku w ogóle nikomu nie wierzy . Myśli, że to wszystko okaże się jakimś mocno nieśmiesznym żartem. Dowcipem, z którego ci 'popularni' zaczną się śmiać i szydzić z rudowłosej nastolatki. Jednak nic takiego się nie dzieje. Jej przyjaciółka, Annija, najpierw jest odrobinkę zła, że dowiedziała się w nieco późniejszym czasie, ale akceptuje zdolności koleżanki. Aeryla zaczęła uczyć się w innej części szkoły, tej dla nowicjuszy ze zdolnościami, więc dziewczyny nie widują się tak często. 

Dziewczynie wszystko zawala się nagle na głowę. Chłopak, w którym się zakochała, traktuje ją jak smarkulę. Pewien elf wciąż robi jej zdjęcia. Ojciec nie potrafi jej zaakceptować. A jej osobisty nauczyciel ciągle z niej szydzi. Tak - Aeryla ma osobistego nauczyciela. Włada ona bowiem nie jednym, nie dwoma żywiołami, a CZTEREMA! To zdarza się niezwykle rzadko. Jest najprawdziwszym Łowcą Czterech Żywiołów!

Na dodatek do biura jej taty ktoś się włamuje i próbuje ukraść pewne dokumenty. Dziewczyna jest bardzo ciekawska, więc zaczyna drążyć sprawę. Jej i jej najbliższej rodzinie grozi przez to niebezpieczeństwo (dostają nawet własnego ochroniarza...).

"-I kiedy ma być ta randka?

-Jeszcze nie wiem - Clem zabębnił palcami o oparcie swojego leżaka - muszę sprawdzić w kalendarzu, kiedy mam wolny termin, bo wiesz, ja jestem naprawdę bardzo rozchwytywany. Kobiety ustawiają się do mnie w kolejce...

-Chyba w sklepie. Pewnie pomyliły cię z kasjerem."

Zacznę może od głównej bohaterki. Zdarzało się, że była naprawdę irytująca. Zwłaszcza, jeśli chodziło o jej 'wielką miłość', która ciągle ją obrażała. Poza nią postacie bardzo mi się podobały, ponieważ miały odrębne charaktery. Annija, która nie potrafiła utrzymać języka za zębami. Zekles - wkurzający elf. Garren - raz miły, raz wredny. Merry - bogaty i 'wypinzdrzony' magik. Każdy miał własną, oryginalną osobowość. Widać, że autorka ma niemałą wyobraźnię!

Akcja odgrywa się w miasteczku, które tak naprawdę nie istnieje, czyli mamy do czynienia ze światem fantastycznym. Z jednej strony super, że pani Agata wymyśliła własny świat, ale z drugiej - fajnie byłoby pomyśleć, że może gdzieś w prawdziwym świecie istnieje takie miejsce, gdzie w szkołach naprawdę uczy się władać żywiołami :D

Jeden błąd, który mnie uderzył to słowo 'światków' napisane pod koniec książki...

R.I.P. Korekta (*)

Poza tym, jak już zdążyliście pewnie zauważyć, książka była dobra i czekam na kolejną część :)

Moja ocena: 8/10

Dziękuję autorce za egzemplarz! :D

Czytaj więcej »

#23 Recenzja - "Zły Jednorożec"

Tytuł: "Zły jednorożec"

Tytuł oryginalny: "Bad unicorn"

Autor: Platte F. Clark

Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa

Liczba stron: 427

Kategoria: fantastyka

ISBN: 9788393873135

Wydawnictwo: CzyTam

Cena okładkowa: 34,90 zł

Data wydania: 25 lutego 2015

Jak wyobrażacie sobie jednorożca?

Pewnie różowego konika z brokatowym rogiem, który czyni wszędzie dobro i kocha małe kotki?

Muszę was zasmucić. Jednorożce to krwiożercze bestie, jedzące niewinnych ludzi i frobbity. Kochają palić, zabijać i niszczyć. Kochają nienawidzić. 

Ale może zacznijmy od początku...

"Jeśli ty i grakon wybieracie się na piknik, a zapomniałaś spakować jedzenia, to nie grakon wróci głodny"

Istnieje kilka krain, ale nas najbardziej będą interesować dwie: Magrus i Techrus. 

Magrus to magiczna kraina, w której żyją magiczne stworzenia - jednorożce, smoki (niestety, te już prawie wyginęli) i magowie. Wszyscy kłócą się między sobą. Magowie polują na smoki, smoki się ukrywają, jednorożce zabijają magów, magowie boją się jednorożców i tak dalej...

Techrus to kraina ludzi. Współczesność, w której żyjecie wy i ja. Ludzie wchodzą na Faceboki, Tweetery, Instagramy, wrzucają bezsensowne posty typu: "zjadłem śniadanie", "moje życie jest bez sensu" czy "kocham cię i nigdy cię nie opuszczę, mimo że jesteśmy razem dopiero trzy dni i zaraz zamierzam z tobą zerwać". Wiecie - codzienność. 

"Osoby naruszające prawa autorskie będą nie tylko ukarane z całą surowością prawa, ale też przywiązane do Drzewa Niedoli i lizane przez ogniste kocięta"

Istnieje również książka, którą posiada Max Spencer żyjący w Techrusie. Tylko on potrafi ją odczytać. Kodeks nieskończonej poznawalności to najbardziej magiczna księga na świecie. 

Za to w Magrusie żyje Księżniczka - zły jednorożec, który najchętniej przerobiłby Maxa na ludzki kebab. Pewien mag zleca jej zdobycie Kodeksu, a w zamian za to, będzie ona mogła pożreć calutki Teksas. 

Max, jego przyjaciele, Księżniczka i jej mag - wszyscy zaczynają plątać się w czasach. To nie może skończyć się dobrze...

"Potwory skradają się, czają, czyhają, nawet się rzucają. Ale nie umieją brykać - to jedno z fundamentalnych praw natury"

Księżniczka - czyli wspomniany w tytule 'zły jednorożec' - bardzo mnie wkurzała. Swoją postawą, że jest lepsza od innych i tak dalej. Możliwe, że autorowi właśnie o to chodziło, w takim razie spisał się idealnie. 

Max za to, spodobał mi się. Fajtłapa i 'czarna owca' w szkole. Przyznam, że ucieszyło mnie to, że nie był idealny ani z wyglądu, ani z charakteru. Miał w sobie odwagę, ale nie zachowywał się jak typowy 'bohater'. 

Chyba najlepszą postacią był mag Księżniczki - Magar. Mimo że usługiwał jej (gdyby nie to, ta zapewne spaliłaby go) to miał własne zdanie i cały czas próbował je jakoś przekazać.

"- Król Kronac zabijać gady bardzo dobrze - wykrzyknął barbarzyńca, chwytając rękojeść młota. - Barbarzyńscy rodzice rzucać dzieci do jama węży dla zabawy. Ty myśleć, że skąd brać grzechotki?"

Cała fabuła, choć na początku prosta, to okazała się dosyć skomplikowana. Kto komu pomaga i kto za kim jest. Bohaterowie okłamywali się, pomagali sobie, kłócili się, zabijali. Szczerze mówiąc, nie nazwałabym tej książki książką dla dzieci. Niektóre momenty były dość drastyczne.

Była to interesująca książka i na pewno przeczytam drugą część :)

Moja ocena: 8/10

Dziękuję wydawnictwu CzyTam za egzemplarz!

Czytaj więcej »

#22 Recenzja - "Jedyny i Niepowtarzalny Ivan"

Tytuł: "Jedyny i Niepowtarzalny Ivan"

Tytuł oryginalny: "The One and Only Ivan"

Autor: Katherine Aplegatte

Tłumaczenie: Magdalena Zielińska

Liczba stron: 320

Kategoria: opowiadanie, książka dla dzieci

ISBN: 9788393873128

Wydawnictwo: CzyTam

Cena okładkowa: 24,99 zł

Data wydania: 19 września 2014

Wzięłam tą książkę z myślą, że może to być po prostu dobra książka dla dzieci. Myślę jednak, że dla dzieci byłaby ona zbyt oczywista. Dlaczego? Przeczytajcie sami...

"cześć

Mam na imię Ivan. Jestem gorylem.

To nie takie proste, jak może się wydawać"

Ivan to goryl. Mogłabym napisać, że jest on zwyczajny, ale to nieprawda. Uwielbia rysować - najbardziej błotem, ale kredki też mu wystarczają. Rozumie mowę ludzi, jednak sam nie jest w stanie wypowiedzieć ani słowa. Jego ulubiona przekąska to rodzynki w polewie jogurtowej. 

"Ludzie marnują słowa. Rzucają je jak skórki z bananów i pozwalają by zgniły"

To takie szczegóły. 

Ale są też inne rzeczy, które go wyróżniają.

"Dobre zoo to miejsce, gdzie ludzie zacierają złe wrażenie"

Kiedy był małym gorylątkiem, ludzi porwali go i jego siostrę a rodziców zabili. Siostra zmarła w drodze. Ivan został sam, pozbawiony wspomnień i rodziny. Zostaje sprzedany Mackowi - mężczyźnie, który razem ze swoją dziewczyną, wychowywali go jak własne dziecko: zabierali do restauracji, chodzili na spacery, jedli przy jednym stole. Mack zamyka jednak Ivana w klatce. Nie jest to typowa klatka - po prostu terytorium z szybami w Big Top Centrum Handlowym z Automatami do Gry przy 8. Zjeździe z Autostrady. Dzięki niemu centrum handlowe jego opiekuna odżywa. Goryl maluje także rysunki wystawiane na sprzedaż w pobliskim sklepie z pamiątkami (chodzą po dwadzieścia dolarów, z ramką za dwadzieścia pięć). 

"Ludzie. Szczury mają większe serca. Karaluchy mają życzliwsze dusze"

Ivan jest już dorosłym gorylem, nadal zamkniętym w swoim "terytorium". Towarzyszy mu słonica Stella, która jest tam już dłużej niż on, a w przeciwieństwie do niego pamięta jeszcze czasy, kiedy była na wolności oraz bezpański pies - Bob. Ivan nie narzeka - przyzwyczaił się do myśli, że nigdy stamtąd nie wyjdzie. Nie było mu nawet najgorzej - oprócz przyjaciół odwiedzała go również córka pana sprzątającego centrum handlowe wieczorem i robiła lekcje, a czasem nawet rysowała, pod jego klatką. Zdarzało się, że Julia (bo tak miała na imię) przynosiła mu potajemnie kredki (raz nawet wzięła farbki!).

"Wspomnienia są bezcenne. Pomagają określić, kim jesteśmy"

Wszystko zmienia małe słoniątko - Ruby, którą kupił Mack od cyrku, który zbankrutował. Ruby zadaje dużo pytań, na które goryl nie zna żadnej odpowiedzi. Powoli Ruby zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że może zostać tam do końca swojego życia i nie ma już takiego dobrego humoru...

"Romansowanie to ciężka praca. (…) Ale fajnie jest próbować"

Na początku książka wydawała się typową książką dla dzieci. Jednak po przeczytaniu jej, stwierdziłam, że śmiało można ją porównać do "Małego Księcia". Prosta książka z wielkim przekazem. Po przeczytaniu jej miałam łzy w oczach i nie mogłam uwierzyć w tą całą historię Jedynego i Niepowtarzalnego Ivana. Po jego wypowiedziach można zdać sobie sprawę, że goryl tak naprawdę uważał się za Ivana. Nie jedynego, niepowtarzalnego, błyskotliwego Ivana. Po prostu Ivana. Nie chciał sławy, ale w głębi duszy wiedział, że jego poprzednie życie w dżungli było o wiele lepsze od jego. Autorka potrafiła opisać głównego bohatera jako osobę, która jakby pogodziła się ze swoim losem. 

"Głód jednak, tak jak jedzenie, przybiera różne formy i kolory. Nocami, gdy leżałem w piżamie z Kubusiem Puchatkiem, czułem głód zręcznego dotyku przyjaciela, który iska, głód radosnych pochrząkiwań podczas zabawy w walkę, głód bezpieczeństwa, jakie daje bliskość stada"

Przygody opisane w książce nie są napisane jakoś na bardzo wysokim poziomie. Ważny jest, moim zdaniem, przekaz. Pogodzenie się z własnym losem - Ivan. Nadzieja na lepszą przyszłość to Ruby. Dawne czasy i wspomnienia to Stella. A Bob i Julia to postacie symbolizujące przyjaźń i poświęcenie nawet bez słów. Przynajmniej ja to tak odebrałam. 

"- Starość - dodaje - to przydatny kamuflaż"

Bardzo dużo rzeczy miało jakieś znaczenie. Jakby to wytłumaczyć... Każdy rozdział (niektóre mają nawet stronę) miał odrębny tytuł. Ivan przekazywał swoje myśli bardzo prosto i nieskomplikowanie (był przecież gorylem), ale także były one bardzo głębokie. 

"Wasze serca są z lodu - mówiła z błyskiem w oku. - Nasze są z ognia"

Szczerze mówiąc to chyba jedyna i najważniejsza rzecz, którą chciałam napisać w tej recenzji xD

Ocena: 9/10



Dziękuję wydawnictwu CzyTam za egzemplarz!

Czytaj więcej »

KONKURS! Wygraj książkę! :)

Dum dum dum dum dum dum... *werble*

MAM 10 TYSIĘCY WYŚWIETLEŃ! 

Gdyby nie wy, nigdy do tego by nie doszło <3 Bardzo dziękuję każdej osobie, która weszła na mojego bloga i przeczytała choć jeden wpis, skomentowała choć jedną recenzję bądź poleciła moje dzieło chociaż jednej osobie!

Z tej okazji organizuję swój pierwszy konkurs! Do wygrania jest książka Agaty Adamskiej, którą otrzymałam od samej autorki, za co serdecznie dziękuję :D Jej tytuł to "Łowca Czterech Żywiołów" (dostałam także egzemplarz do recenzji, który jest już przeczytany i muszę tylko o nim napisać). 

Nie spodziewałam się, że wytrwam aż tyle  wprowadzeniu tego bloga. Zwykle mam słomiany zapał, ale tutaj stało się inaczej. 
Może nie będę już przedłużać...

Zasady konkursu: 
1. Organizatorem konkursu jestem ja, a sponsorem nagrody pani Agata Adamska. 
2. Zgłaszać mogą się tylko osoby, do których książka będzie wysyłana na terenie Polski. 
3. Konkurs odbywa się od 00:00 16.11.2016 r do 23:59 do 10.12.2016 r
4. Uczestnik musi przestrzegać zasad obowiązujących w konkursie spisanych w regulaminie.
5. Aby wziąć udział, należy:
- odpowiedzieć na pytanie konkursowe,
- zaobserwować mojego bloga: In the heaven of books
- polubić fanpage bloga na Facebooku: In the heaven of books
- udostępnić post konkursowy na Facebooku na swoim profilu
- na Facebooku pod postem konkursowym na moim fanpagu zaprosić w komentarzu co najmniej 2 osoby,
- zalajkować fanpage pani Agaty Adamskiej KLIK
6. Wygrywa jedna osoba i dostaje ona książkę pt: "Łowca Czterech Żywiołów" Agaty Adamskiej.
7. W przypadku wykrycia naruszenia któregokolwiek z powyższych postanowień, Uczestnik zostanie wykluczony z Konkursu i utraci ewentualne prawo do nagrody w Konkursie.
8. Laureaci Konkursu nie mają prawa do wymiany Nagrody na nagrodę innego rodzaju, ani żądania wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego Nagrody.
9. Organizator konkursu może zmienić regulamin. 
10. Organizator (czyli ja) ponosi całkowite koszty wysyłki.
11. Informacja o osobie, która wygrała konkurs pojawi się na blogu oraz na fanpagu na Facebooku.
12. Osoba, która wygra zostanie powiadomiona mailem i ma 3 dni na odpowiedź, po upływie trzech dni wybieram kolejną osobę.

Zgłaszamy się w komentarzach pod tym wpisem!

A pytanie konkursowe to:

Którym z czterech żywiołów: wodą, ogniem, powietrzem czy ziemią, chciałbyś władać i dlaczego?

Wzór zgłoszenia:

Link do profilu na Facebooku:

Konto, pod którym zaobserwowałem bloga:

Email:

Odpowiedź na pytanie: 

Zapraszam do brania udziału! :D

Czytaj więcej »

Znakomita szydełkowa zakładka!

Tym razem nie będzie to recenzja, jak zazwyczaj. Chciałabym polecić wam pewną naprawdę zdolną dziewczynę, Darię Marczewską! Prowadzi ona swoją stronę na Facebooku (KLIK).

Poprosiłam ją o zakładkę, spytała mi się jaką bym najbardziej chciała. Nie zrobiła jej na 'odpieprz', ale widać, że bardzo się postarała. Tutaj daję kilka zdjęć:

Jak widać, poprosiłam o Harrego Pottera *-*. Nie mogłam się  jej doczekać, ale przyznam, że obawiałam się, że Daria nie poradzi sobie z tym zadaniem. Jednak bardzo, ale to bardzo poradziła sobie. Jej prace szydełkiem są cudowne <3

Szczerze polecam!

Po więcej, jeszcze raz zapraszam na stronę na fb: Daria szydełkuje :))

Jak wam się podoba?

Czytaj więcej »

#21 Recenzja - "Kropki"

Tytuł: "Kropki"

Autor: Włodek Markowicz

Liczba stron: 360

Kategoria: książka psychologiczna, współczesna

ISBN: 9788324036295

Wydawnictwo: Flow books

Cena okładkowa: 39,90 zł

Data wydania: 18 maja 2016

Książkę pożyczyłam od mojego wychowawcy (nie pytajcie :') ). Zainteresowała mnie, mimo że nie znam youtubera, który ją napisał. Po prostu przeczytałam kiedyś opis i stwierdziłam, że muszę ją kiedyś przeczytać. I nadarzyła się okazja.

Wzięłam ją do ręki razem z "Clovisem". Pomyślałam, że nie dam rady za jednym zamachem przeczytać książki psychologicznej, ponieważ będę miała za dużo myśli jak na jeden raz. Jednak za każdym razem brałam ją właśnie do ręki. Nie miałam ochoty na nic innego, oprócz zagłębiania się w sprawy, które wyjaśniał Włodek. 

Mówi, że napisał o rzeczach, o których sam chciałby usłyszeć jeszcze kilka lat temu. Wszystko o czym opowiada jest ułożone, a jednocześnie strasznie chaotyczne. Najbardziej spodobało mi się chyba jedno z jego stwierdzeń: "Zmień siebie, a zmienisz świat dookoła siebie". Po długim zastanowieniu i przeczytaniu co miał na myśli, stwierdziłam, że to zdanie jest cholernie prawdziwe. Jeśli będziesz mówił, że twoim zadaniem w życiu jest bycie nieszczęśliwym - to będziesz nieszczęśliwy. Jeśli będziesz mówił, że dasz radę, to wiadomo, że się postarasz. Jeśli zmieni się punkt widzenia na coś, może to zmienić całe dotychczasowe myślenie o wszystkim. Nie warto zmieniać innych, bo i tak nie można nic zrobić, jeśli ta osoba nie chce nic robić. A jeśli już się zmieni, to nie dlatego że mu pomogłeś, bo ty tylko przypadkiem znalazłeś się na jego drodze. Zmieni się, bo on sam tego chciał i dążył do tego. 

Spodobał mi się także jeden z rozdziałów mówiący o tym, że wszystkie teorie można obalić. Kolumb może i odkrył Amerykę. Ale jednocześnie odnalazł nowy ląd, wziął w niewolę wszystkich szczęśliwie żyjących jego mieszkańców, którzy nawet nie mieli broni. Pomyślał, że są strasznie naiwni witając go i dając mu dary. Resztę pozabijał, bo pomyślał sobie, że chce zagarnąć jego miejsce. 

Lecz równie dobrze ktoś mógł mu kazać to zrobić.

Już widzisz jak łatwo jest obalić każdą teorię?

W książce jest strasznie dużo rozdziałów i tematów zajmujących 2-3 strony. Pisał to co chciał pisać, nie po to, żeby była ona grubości biblii. Poruszał każdy ważny dla niego temat: od Boga, który jest wewnątrz nas, przez akceptację, tolerancję (które tak naprawdę bardzo się różnią), po rzeczy, emocje, które znajdują się w człowieku.

Czytając tą książkę, miałam czasami mętlik w głowie. Niektóre rzeczy wiedziałam, ale Włodek je po prostu potwierdził. O niektórych nie miałam pojęcia, chociaż były strasznie proste do zrozumienia. Nad niektórymi zastanawiałam się dłużej, żeby móc dojść do tego, co on miał na myśli. 

Jednak po przeczytaniu jej całej, wszystko ułożyło mi się w głowie. Wspaniale podsumował wszystko. Poczułam, że rozumiem już wszystko, wszystko stało się takie proste i łatwe, ułożone, jakby wszystko w mojej głowie, wszystkie myśli i zduszone emocje, znalazły swoje miejsce wewnątrz mnie. Następnego dnia, oczywiście, mój mózg znowu oszalał i zaczął zadawać kolejne pytania, które i teraz mnożą się i mnożą. Ale chociaż na chwilę, na moment wszystko było proste i poczułam, jakby zrozumiała co to jest życie.

Cytaty:

"Zmień siebie, a zmienisz świat dookoła siebie"

"Dopiero kiedy jesteś w stanie żyć w zgodzie sam ze sobą, możesz zacząć żyć w zgodzie z kimś innym, nie odwrotnie"

"Jak można słuchać o tym, że ktoś sobie kupił nową sukienkę, podczas gdy my tu nie wiemy, po co żyjemy?"

"Mówiąc "szczęście" nie mam na myśli wielkiego banana na ryju, podskoków radości i pękania ze śmiechu. Mam na myśli coś na kształt spokoju. Takiego spokoju, kiedy nic nie musisz, kiedy po prostu robisz swoje"

"Cieszyć cię musi sam proces. Nigdy wynik! Zapomnij o jakimkolwiek wyniku. Możesz sobie wyznaczyć cel, ale nie wynik"

"Tym się różni wiedza od zrozumienia. Nad rozumieniem trzeba pracować. Trzeba je rozwijać. Trzeba je pobudzać. Wiedzę można po prostu połknąć i o niej zapomnieć"

"Myślisz, że jesteś ważny. Nie jesteś. Myślisz, że jesteś wyjątkowy. Nie jesteś. Myślisz, że wszystko, co osiągnąłeś zawdzięczasz sobie. Nieprawda. Jesteś sumą wszystkich ludzi, których spotkałeś, sumą wszystkich przeczytanych książek. Sam mógłbyś wziąć patyk, wystrugać oszczep i przy odrobinie szczęścia zabić nim dzika"

"Strach przed życiem może być najczęstszą chorobą świata"

"Wszyscy jesteśmy psychicznie chorzy, bo słyszymy w sobie wewnętrzny głos i nie wiemy, skąd pochodzi"

Moja ocena: 9/10

Czytaj więcej »

CHOCOLATE BOOK TAG

Za nominacje serdecznie dziękuję Oli z bloga Ja Kaczuszka <3

1. GORZKA CZEKOLADA - książka, w mrocznym klimacie. 

Myślę, że do tej kategorii można zaliczyć książkę Johna Marsdena "Jutro". Książka w nieco wojennych klimatach.

2. BIAŁA CZEKOLADA - książka ulubiona, bądź utrzymana w lekkim temacie. 

Utrzymana w lekkim klimacie to zdecydowanie "Mango, nie mów nikomu" (recenzja)

3. MLECZNA CZEKOLADA - książka, o której tyle się mówi, że musisz ją przeczytać. 

"Dary Anioła", które leżą na mojej półce i na mnie czekają, oraz "Harry Potter i Przeklęte Dziecko".

4. CZEKOLADA Z NADZIENIEM TOFFI - książka, która roztopiła cię od środka.

"Ten jeden dzień" - piękna książka <3

5. KIT KAT BEZ WAFELKA - książka, która cię zaskoczyła.

"Mały Książę". Niedługo będę przerabiała go na polskim i przeczytałam całą za jednym razem.

6. GORĄCA CZEKOLADA Z BITĄ ŚMIETANĄ I PIANKAMI - książka, po którą sięgniesz, żeby się zrelaksować. 

Nie przychodzi mi teraz żadna do głowy :/

7. PUDEŁKO CZEKOLADEK -seria, która twoim zdaniem ma wszystkiego po trochu. 

"Delirium", czyli moja ukochana seria, którą mogę czytać i czytać, i czytać...


Dziękuję za nominację!
Zapraszam na fanpage na fb: KLIK

Czytaj więcej »

#20 Recenzja - "Silver. Druga Księga Snów"

Nie czytaj recenzji, jeśli nie czytałeś "Silver. Pierwsza Księga Snów" (RECENZJA)

Tytuł: "Silver. Druga Księga Snów"

Tytuł oryginalny: "Silber. Das Zweite Buch der Traume"

Autor: Kerstin Gier

Tłumaczenie: Agnieszka Hofmann

Liczba stron: 408

Kategoria: literatura młodzieżowa

ISBN: 9788380082502

Data wydania: 28 września 2016

Cena okładkowa: 39 zł

Wydawnictwo: Media Rodzina

Liv wraz ze swoją siostrą przyzwyczajają się do życia w nowym domu z nową rodziną. Jej związek z przystojnym i romantycznym Henrym rozwija się. Jednak chłopak ma za dużo tajemnic, o których wiedzą wszyscy oprócz nastolatki... To zaczyna ją nieźle wkurzać.

Od feralnych zdarzeń związanych wymyślonym "demonem" minęło już osiem i pół tygodnia. Jasper wyjechał do Francji. Grayson (przyrodni brat Olivii, bliźniak Florence) nie miesza się już w sprawy świadomych snów po dość niebezpiecznych przeszłych sytuacjach. Florence (przyrodnia siostra Olivii, bliźniczka Graysona) jest dla dziewczyny jeszcze bardziej chamska niż zwykle. Annabell (która próbowała zabić Liv, ciągle gadała o demonie, była dziewczyną Arthura) zamknięto w psychiatryku, więc nie może nikomu nic zrobić na jawie. W snach też się nie pojawia, co jest dosyć dziwne, ale przyjaciele starają się nie zwracać na to uwagi. Arthur (były chłopak Annabell, do której nadal coś czuje i któremu Liv złamała osiem i pół tygodnia temu szczękę, bo próbował ją zabić) próbuje nawiązać od nowa nić porozumienia z byłymi przyjaciółmi. Jednak czy jego intencje są dobre? 

"Choćby czasy były nie wiem jak trudne, zawsze noś w sercu zieloną gałązkę, a spocznie na niej śpiewający ptak"

Przed dostaniem książki od wydawnictwa, przyszedł do mnie list z informacją, że zostałam wybrana do "wejścia w świat snów". Otrzymałam także tematyczną opaskę na oczy związaną z "Silverem". Bardzo spodobała mi się ta niespodzianka i nie mogłam doczekać się przyjścia książki :)

"Rozlanej wody nie da się zebrać"

Po dostaniu jej, od razu zaczęłam czytać. Wkroczyłam w życie Olivii i w świat snów ponownie. Zatopiłam się w przygodach i niesamowitej wyobraźni autorki. Każda kolejna strona utwierdzała mnie w przekonaniu, że drugi tom porywającej Trylogii Snów jest tak dobry, jeśli nawet nie lepszy, od pierwszej części.

Ciekawą postacią, która się pojawiła, była babcia Graysona i Florence. Myślałam, że będzie miłą staruszką robiącą na drutach, która pokocha całą nową rodzinkę, ale, niestety, nieźle się pomyliłam. Mia i Liv zaczęły nazywać ją "Bochra" - Bestia w Ochrach (bo, jak mawiały siostry, ciągle miała płaszcz w odcieniach ochry). Dziewczyny uważały, że mogłaby grać rolę macochy w sequelu Królewny Śnieżki pod tytułem Trzydzieści lat później. Niecierpiła ona Lottie - "niani" Mii i Liv, za to ubóstwiała Emily, która pojawiła się dopiero w tej części. Była ona dziewczyną Graysona. Szczerze mówiąc, Florence, Emily oraz Bochra miały bardzo, bardzo podobne charaktery.

"-Czy ty wiesz, ile trwa wieczność? - ciągnęłam. - Dłużej niż dożywocie"

Na dodatek - Secrecy. Wie ona informacje, których Olivia nie mówi prawie nikomu. Rujnuje szkolne życie Liv. Nastolatka ma dużo podejrzeń co do tożsamości blogerki. Myśli nawet, że mógłby być to jej chłopak...

"Czekanie było najgorsze. Czekanie i niepewność.  Były druzgocące"

Kolejną interesującą postacią, która zaczęła pojawiać się na korytarzach, jest senator Mort. To jedno z jego imion, przynajmniej tak mówi. Inne to Detonator, Tornado, Denat... Dawni przyjaciele martwią się, kto to może być. Zwłaszcza że próbował zabić Liv...

Zauważyliście, że każdy chce zabić Liv? :')

"Jedyną poprawną i ogólnie przyjętą odpowiedzią było chyba "Ja też cię kocham", ale to jakoś nie mogło mi przejść przez gardło. Nie dlatego, że go nie kochałam, wręcz przeciwnie, lecz dlatego, że "Ja też cię kocham" nie miało takiej mocy jak spontaniczne "kocham cię" "

Jeśli chodzi o samą książkę - niesamowicie pobudza wyobraźnie. Korytarze, dziwne sny innych osób, pomieszanie snów z rzeczywistością... Autorka potrafiła dobrze poprowadzić akcję, wszystko było spójne.

"Henry uśmiechnął się i był to ten specjalny uśmiech, przeznaczony tylko dla mnie, który uwielbiałam ponad wszystko na świecie"

Okładka równie piękna, jak okładka do pierwszej części. Zakochałam się w nich i nie mogę doczekać się trzeciej części trylogii <3

Dziękuję wydawnictwu Media Rodzina za egzemplarz!

Moja ocena: 9/10

Czytaj więcej »

Książki Października

Książki przeczytane w październiku:

- "Mały Książę" Antoine de Saint-Exupery - 128 stron (RECENZJA)
- "Kropki" Włodek Markowicz - 360 stron
- "Clovis LaFay. Magiczne akta Scotland Yardu" Anna Lange - 448 stron (RECENZJA)
- "Pieśń Dawida" Amy Harmon - 312 stron (RECENZJA)
- "Harry Potter i Przeklęte Dziecko" - 368 stron
- "Silver. Druga Księga Snów" Kerstin Gier - 408 stron
- "Jedyny i niepowtarzalny Ivan" Katherine Applegate - 320 stron

Razem: 2344 strony

Przyznam, że "Mały Książę" mnie zauroczył i na pewno w najbliższym czasie zdecyduję się na jego zakup. Dzięki "Kropkom" dowiedziałam się naprawdę wielu rzeczy. Na "Clovisie..." trochę się zawiodłam... . Na "Pieśni Dawida" dosłownie popłakałam się <3 "Harry Potter..." był miłą lekturą. Cudownie było powrócić do Hogawrtu :) Druga część "Silvera..." trochę lepsza od pierwszej. "Jedyny..." to niby historia dla dzieci, ale dorośli mogliby się z niej naprawdę dużo nauczyć.

Czytaj więcej »