Co by tutaj przeczytać...? - Premiery Książkowe Listopada

W listopadzie, niestety, nie zauważyłam dużej ilości interesujących premier książkowych... Jednak te najlepsze wypisałam.

1. "Przeczucia. Tom 1. Nieuniknione" Amy A. Bartol - 09.11.

Evie Claremont zostawia za sobą dawne koszmary i pełna nadziei zaczyna I rok studiów. Jednak kiedy spotyka Reeda Wellingtona, chłopaka o niezwykle magnetycznej osobowości, jej życie zmienia się nie do poznania. Evie zaczyna zauważać u siebie dziwne objawy: jej rany goją się bardzo szybko. Dowiaduje się, że Reed jest Aniołem Mocy, a ona jest połączeniem człowieka (po matce) i anioła (po nieznanym ojcu) – a więc jedynym chyba na Ziemi aniołem obdarzonym ludzką duszą. Między nią a Reedem rodzi się ogromna – choć na razie całkowicie platoniczna – namiętność i wzajemna fascynacja. Okazuje się, że ich nadnaturalne przeznaczenie to coś absolutnie... nieuniknionego. 

2. "Tajniki DIY z Red Lipstick Monster" Ewa Grzelakowska-Kostoglu - 09.11.

Pierwsza taka polska książka o kosmetycznym DIY, przygotowana przez jedną z najoryginalniejszych kobiet polskiego YouTube’a – Ewę Grzelakowską-Kostoglu, autorkę kanału "Red Lipstick Monster" oraz bestsellerowych "Tajników makijażu".
Razem z Ewą w prosty i szybki sposób przygotujesz nie tylko doskonałe, domowe kosmetyki, lecz także wspaniałe gadżety, które staną się praktycznymi pomocnikami na co dzień!

Zobacz, jak łatwo i szybko przygotować:

• aromatyczne kule do kąpieli, które zamienią twoją łazienkę w domowe SPA,
• aksamitne masło do ciała pachnące niczym deser,
• a nawet prosty i uniwersalny organizer ułatwiający utrzymanie ładu na biurku i toaletce.

Te i wiele innych niepublikowanych wcześniej przepisów DIY sprawią, że przestaniesz wydawać fortunę w drogeriach i designerskich sklepach! Stworzysz wyjątkowe i piękne przedmioty, których nie można znaleźć w popularnych sieciówkach!
#tajnikiRLM #RedLipstickMonster #FlowBooks
 "Zrobiłam wszystko, by przepisy nie zabrały Ci wiele czasu, a efekty naszej wspólnej pracy zachwyciły Ciebie i Twoich bliskich".
Ewa Grzelakowska-Kostoglu
Książka zawiera 16 dodatkowych stron. Możesz nie tylko się nimi inspirować, ale także je wycinać! Znajdziesz tu m.in. szablon maski, gotowe etykiety i wiele innych niespodzianek!

3. "Anioł do wynajęcia" Magdalena Kordel - 09.11.

„Gdybyś całkiem przypadkiem, tam u siebie na górze, miał jakiegoś bezrobotnego anioła, anioła do wynajęcia, to pamiętaj o mnie. Bardzo proszę.  A, i gdybyś mógł mi pomóc w tym, żebym tak do końca nie zapomniała, czym jest miłość i radość…”

Michalina ma kłopoty. Została sama, bez środków do życia i bez dachu nad głową. Cały świat wydaje się być przeciwko niej. Kiedy jest już tak źle, że zaczyna tracić nadzieję, ktoś niespodziewanie zaprasza ją na kubek herbaty z cynamonem. Ktoś wysłucha z uwagą, przygarnie do serca, da nadzieję. Czy tam w górze ktoś nad nią czuwa? Dobry duch, zaginiony anioł stróż?

„Anioł do wynajęcia” to niezwykła historia. Otula jak ciepły koc, rozgrzewa jak filiżanka cynamonowej herbaty, a przede wszystkim przywraca wiarę w ludzi i daje nadzieję. Daj się porwać tej niezwykłej magii. Uwierz w cuda i rozejrzyj się dookoła – może i ty zostaniesz czyimś aniołem?

Czytaj więcej »

#19 Recenzja - "Clovis LaFay. Magiczne akta Scotland Yardu"

Tytuł: "Clovis LaFay. Magiczne akta Scotland Yardu"

Autor: Anna Lange

Liczba stron: 446

Kategoria: kryminał fantastyczny

ISBN: 9788379246717

Wydawnictwo:  Sine Qua Non
Cena okładkowa: 36,90 zł

Wiktoriańska Anglia, rok 1872. Clovis LaFay to bogaty człowiek, który, pomimo młodego jeszcze wieku, osiągnął w swoim życiu wiele. Jego potencjał magiczny jest wysoki, więc został nekromantą - rozmowa z duchami, egzorcyzmy i takie tam. Jego zmarły już ojciec nie miał dobrej opinii - był czarnym magiem. Co prawda, ludzie podejrzewali Clovisa także o to, ale ten nie chciał być jak ojciec. Jego rodzina jednym słowem jest okropna. Brat zatrudniający w hucie szkła małe dzieci, kuzyn, który chce tylko nieszczęścia dla nekromanty. Przez nich Clovis też ma taką opinię w społeczeństwie. 

Na swojej drodze spotyka jednak Johna Dobsona - starego przyjaciela ze szkoły. Nie jest on bogaty, chociaż ma jedną służącą. Mieszka z nim siostra - Amelia. Clovis od razu się nią zainteresował. Mieli tematy do rozmów, a kobieta dzięki niemu szybciej uczyła się magii, czego w tamtym czasie osoby płci pięknej nie robiły za często. W XIX wieku kobiety nie miały łatwego życia. Musiały wybierać między pracą, a małżeństwem. Albo osiągały karierę zawodową (chociaż rzadko), albo żeniły się i miały dzieci. Nie mogły się także wdawać w bójki - przecież damie nie wypada. Alicja jednak powzięła nauczyć się magii, nawet najłatwiejszej. 

Mężczyźni (gdyż kobiety zwykle jednak nie pracowały) mieli do wyboru kilka kierunków. To zależało od upodobań, umiejętności i potencjału magicznego. Kinemancja, piromancja, nekromancja, poszukiwania, zauroczenia, a może tworzenie i iluzje? Od wyboru do koloru. Oczywiście tylko dla osób, które mają jakikolwiek potencjał magiczny. 

Uczucie rodzące się między Alicją i Clovisem nie jest nagłe. Tak naprawdę do końca książki oni sami zastanawiali się czy coś czują do drugiej osoby, a jak tak, to co dokładnie. Nie była to wielka miłość przyćmiewająca główny temat utworu. 

Przyznam szczerze, że nie przepadam na kryminałami. Przez większość książki za dużo się nie działo a punkt kulminacyjny był dopiero na końcu. O to przecież chodzi w kryminale. Jednak to nie zwykły kryminał, bo kryminał fantastyczny. Pełno w nim magi, wzorów, glyfów, czarów. 

Autorka ma indywidualny styl pisania. To znaczy pisze bardzo "wyniośle". Nie jestem za bardzo przyzwyczajona do takich książek, ale ponieważ akcja działa się w wiktoriańskiej Anglii, można wczuć się w książkę właśnie dzięki stylowi pisania autorki.

Był bardzo duży natłok bohaterów. Nie mogłam zapamiętać kto jest kim, dopiero przy końcu zaczynałam rozumieć kto z kim o czym rozmawia.  

Najbardziej wykreowaną postacią był na pewno Clovis. Zachowywał się dostojnie jak na swój młody wiek. Jednak nie tylko on zaskoczył mnie charakterem, ale również Horatio. Anna Lange idealnie nadała mu charakter impulsywnego głupka. Potwierdziła to wszystko jego zachowaniem, które w niektórych sytuacjach było karygodne. 

Zakończenie to chyba najlepsza część tej książki. Najbardziej się w nią wczułam, może dlatego że nie było już tak dużej ilości bohaterów. 

Na początku brnęłam z trudem przez całą książkę, ale końcówka mi to wynagrodziła.

Dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non na egzemplarz :)

Moja ocena: 7,5/10

Czytaj więcej »

#18 Recenzja - "Pieśń Dawida"

Tytuł: "Pieśń Dawida"

Tytuł oryginalny: "The Song of David"

Autor: Amy Harmon

Tłumaczenie: Marcin Machnik

Liczba stron: 309

Kategoria: romans, dla nastolatków, literatura obyczajowa

ISBN: 9788328322332

Wydawnictwo: Editio

Dawid to bogaty młodzieniec, który zaprzyjaźnił się z Mojżeszem. Poznał Millie - wyjątkową, niewidomą dziewczynę. Pokochał ją, miało być "długo i szczęśliwie". 

Pewnego dnia Tag (Dawid) znika. Zostawił na pastwę losu swoją siłownię, Millie, jej brata, Mojżesza i wszystkich przyjaciół. Po prostu zniknął. 

Dwa tygodnie później Mojżesz znalazł mnóstwo kaset, które zostawił Tag. Postanowił je odsłuchać. Okazało się, że mężczyzna miał powód, żeby zostawić wszystko za sobą. 

W nagraniach Dawid opowiada swoją historię miłosną z Amelią. Ich wzloty i upadki. Dziwne i wyjątkowe przeżycia, kiedy jest się z niewidomą dziewczyną. A także to, dlaczego zniknął.

Książka jeszcze lepsza niż jej pierwsza część, czyli "Prawo Mojżesza"! Czytając ją, mogłam przenieść się w ciąg historii Taga, zrozumieć go, czuć to, co on czuje. 

W książce poznajemy również Millie i jej życie codziennie. Pasję do tańca, opiekę nad młodszym bratem, codzienne porządki i obowiązki domowe. Dowiadujemy się, że bycie niewidomą nie jest wcale takie złe. Ba! Ma nawet swoje plusy!

Książka mega wzruszająca, pełna tęsknoty i uczucia. Pod koniec płakałam, a samo zakończenie genialne <3 Polecam ją wszystkim! Jedna z moich ulubionych.

Cytaty:

"Jeśli to oznacza, że nie mam klasy, niech tak będzie. Mogę z niej zrezygnować, żeby chociaż w małym stopniu spełniać swoje marzenie. Bo lepiej realizować je w małym stopniu niż w ogóle."

"Mówienie, że ,,tak miało być", to wykręt. Ludzie mówią tak, gdy coś spieprzą lub gdy życie podsunie im wyjątkowo gorzką czekoladę. Jeśli coś ,,tak miało być", to znaczy, że nie mamy nad tym kontroli, że nie jesteśmy tego przyczyną i że zdarza się to niezależnie od tego, kim jesteśmy."

"Możesz biec, ukrywać się lub umrzeć, ale cokolwiek zrobisz, będziesz sobą."

"Myślę tylko, że większość ludzi robi wokół Boga zbyt wiele szumu, tocząc wojny w jego obronie lub demonstracyjnie mu zaprzeczając. 

Dla mnie Bóg był po prostu dobrym gościem. Lubiłem z nim rozmawiać."

"To była złota ścieżka pełna przywilejów i tytułów. Ale nie ja ją zbudowałem, a jestem przekonany, że nie da się być tak naprawdę szczęśliwym na drodze zbudowanej przez kogoś innego. Czy ścieżce. Ścieżka do prawdziwego szczęścia musi być ułożona własnoręcznie, nawet jeśli jest kręta. Nawet jeśli wymaga wznoszenia mostów nad dolinami i przebijania się przez góry. Nie ma lepszego uczucia niż układanie własnej ścieżki."

"WSZYSCY UMRZEMY. Tak skończy się historia każdego z nas. Bez odstępstw i wyjątków. Wszyscy umrzemy. Młodzi, starzy, silni, słabi. Każdy z nas, prędzej czy później."

"Zawierałem też wszelkiego rodzaju umowy, ale nie wdawałem się w targi z Bogiem, bo zbyt dobrze go znałem. Prosiłem go jedynie o różne rzeczy i dziękowałem mu za różne rzeczy. Bez zobowiązań, bez obiecywania czegokolwiek w zamian, bo nie chciałem dostać w pewnym momencie gigantycznego rachunku do zapłacenia. Uznałem, że gdy Bóg mi pomaga i daje mi to, czego potrzebuję, to robi to dlatego, że uważa, iż na to zasłużyłem, lub dlatego, że chce mi to dać."

Dziękuję grupie wydawniczej Helion za egzemplarz!

Moja ocena: 10/10

Czytaj więcej »

#17 Recenzja - "Prawo Mojżesza"

Tytuł: "Prawo Mojżesza"

Tytuł oryginalny: "The Law of Moses"

Autor: Amy Harmon

Tłumaczenie: Marcin Machnik

Liczba stron: 356

Kategoria: literatura młodzieżowa

ISBN: 9788328322318

Data wydania: 31 sierpnia 2016

Wydawnictwo: Editio

Tak naprawdę głównym bohaterem jest nie tylko Mojżesz, ale także Georgia. Siedemnastolatka pomaga rodzicom i opiekuje się ich końmi. Jej życie jest zwyczajne. Pewnego dnia do Levan wraca Mojżesz. Mieszkał tam kiedy był dzieckiem, ale co chwilę wędrował z jednego domu, do drugiego, bo nikt nie chciał wychowywać porzuconego dziecka w koszu na śmieci, urodzonego i wyrzuconego jak śmieć przez narkomankę. 
W wieku 18 lat ponowie zjawia się w Levan i wzbudza podejrzenia mieszkańców miasteczka. Na ścianach stodół, murach maluje zaginione, zmarłe osoby. Nikt nie wie dlaczego więc podejrzewają go o dużą ilość morderstw i porwań, mimo braku jakichkolwiek dowodów. 

"Jeśli nie kochasz, nikt nie zostaje zraniony. Łatwo odejść. Łatwo pogodzić się ze stratą. Łatwo dać sobie spokój."

Zainteresowała się nim tylko Georgia. I mimo odpychania jej przez chłopaka, ona nie odpuszcza. Chce dowiedzieć się dlaczego Mojżesz jest jaki jest. Chce się do niego dostać. Chce go zrozumieć, a nie oceniać tak jak wszyscy. A sekret Mojżesza może być naprawdę intrygujący...

"Każdy zawsze mówi o równym traktowaniu. I ja to rozumiem. Naprawdę. Ale może zamiast być ślepym na kolory, powinniśmy celebrować kolor, we wszystkich jego odcieniach. Wkurza mnie to, że powinniśmy ignorować nasze różnice jakbyśmy ich nie widzieli, podczas gdy dostrzeganie ich nie musi być negatywne."

Główna bohaterka czasami wkurzała mnie swoim zachowaniem. Czasem wydawała mi się w jakiś sposób żałosna. Jakby była fangirl, która chce za wszelką cenę uzyskać miłość od chłopaka. Mimo to, polubiłam Georgię.
Mojżesz za to był cudowny. W książce został opisany jako chłopak o ciemnej karnacji i króciutkich włosach, jednak dla mnie cały czas miał je długie. Nie mogłam wyobrazić sobie go inaczej. 

"Nie potrafię wyrazić tego, jak się poczułam. I jak się wciąż czuję. Nie potrafię. 
Słowa wydają się płytkie i puste."

W lekturze lektorem są na zmianę Mojżesz i Georgia. Pół książki to dzieje "przed", a drugie pół te dzieje "po", czyli takie, które występują 7 lat później. Na początku pomyślałam, że to może trochę za długi odstęp czasu, ale pomyliłam, się.


"Nigdy nie dostrzegamy tego, co oczywiste, dopóki nie uderzy nas prosto w twarz."

Cała książka jest według mnie cudowna. Opisy uczuć, akcji - wszystko było perfekcyjne.Ich miłość i to jak się nią cieszyli. 
W tej książce ludzie okazują się nie tymi osobami za jakich się podają. 
Polecam gorąco i biorę się za czytanie drugiej części :)

"(...) normalność była dla mnie czymś tak obcym, że nawet nie wiedziałem, gdzie jej szukać."

"Świadomość, że nie cierpisz samotnie, przynosi ulgę. Smutne, ale prawdziwe."

"Zastanawiałem się, dlaczego ludzie to robią. Ich zmarli nie potrzebowali żadnego badziewia, które przykrywałoby ich imiona. Ale podobnie jak ze wszystkim, także i w tym bardziej chodziło o żywych. To żywi mieli potrzebę udowadniania sobie i innym, że nie zapomnieli. A w takim małym miasteczku zawsze był też pierwiastek współzawodnictwa cmentarzowego, wynikającego z myślenia typu: ,,Ja kocham najbardziej i najmocniej cierpię, dlatego za każdym razem zostawiam mnóstwo rzeczy, żeby inni wiedzieli i mnie żałowali."

"- Będziemy po prostu uciekać, Mojżeszu. Jak ty to mówiłeś? Tu, tam, na drugi koniec świata? Nie uciekniemy od siebie samych, więc będziemy razem, dopóki każdy z nas nie odnajdzie siebie, dobrze? Dopóki nie wymyślimy, jak się z tym uporać."

"Boisz się prawdy Georgio. A ludzie, którzy boją się prawdy, nigdy jej nie odkrywają."

"- Georgia myśli, że mnie kocha. - skrzywiłem się przy tym wyznaniu. Oczy doktor June nieznacznie się powiększyły. Właśnie zaoferowałem jej ociekającą treścią łyżkę psychologicznego gulaszu i zaczęła się ślinić.
- A ty jej nie kochasz? - spytała, próbując opanować zadowolenie.
- Ja nikogo nie kocham - odparłem bez namysłu."

"Można szaleć z rozpaczy, lecz wcale nie być tak naprawdę szalonym."

"Mojżesz był dziwny, a dziwność jest zawsze podejrzana. Dziwność jest przerażająca i niewybaczalna."


Dziękuję grupie wydawniczej Helion za udostępnienie egzemplarza!

Moja ocena: 9/10

Czytaj więcej »

#16 Recenzja - "Mały Książę"

Tytuł: "Mały Książę"

Tytuł oryginalny: "Le Petit Prince"

Autor: Antoine de Saint-Exupery

Tłumaczenie: Janina Karczmarewicz-Fedorowska

Liczba stron: 86

Kategoria: literatura dziecięca

ISBN: 8386235497

Mały Książę postanowił podróżować. Nie po swojej planecie, ponieważ była ona bardzo, bardzo malutka, ale po innych. Odnajduje różne ciekawe planety, ale najdłużej pozostaje na Ziemi. Dostaje się na pustynię gdzie znajduje dorosłego. Przekazuje mu swoje tajemnice i daje wskazówki. 

"- Kwiatowi, który kochasz, nie grozi niebezpieczeństwo. Narysuję ci kaganiec dla 

twego baranka, narysuję osłonę dla twego kwiatu... Ja... 

Nie wiedziałem, co powiedzieć. Czułem się nieswojo. Nie wiedziałem, jak do niego 

przemówić, czym go pocieszyć. Świat łez jest taki tajemniczy. "

Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, co mogę napisać o tej książce. Po jej przeczytaniu miałam otwartą szeroko buzię ze zdziwienia. Zastanawiałam się jak taka cienka książka dla dzieci może mieć tak wielki przekaz. Zastanawiała się także, dla kogo jest ona przeznaczona. Gdyby przeczytał ją ośmiolatek, zrozumiałby wszystko. Dziwiłby się, myślałby o co chodzi w tej książce, bo dla dziecka wszystko w niej jest normalne. Dorosły jednak mógłby nie zrozumieć kompletnie punktu widzenia głównego bohatera książki.

"· Któregoś dnia czterdzieści trzy razy widziałem, jak słońce zachodzi. Wiesz, jak ktoś jest bardzo smutny, to lubi zachody słońca".

Myślę, że punktem przewodnim tej książki było nauczenie czytelnika innego postrzegania świata. Nie patrzenia na rzeczy ważne z punktu widzenia współczesnego człowieka, tylko na rzeczy ważne z punktu widzenia innych. Trudno mi to wytłumaczyć.

Najbardziej podobał mi się przykład kłótni Małego Księcia z narratorem książki.

"- Już od milionów lat kwiaty produkują kolce. A jednak od milionów lat owce zjadają kwiaty. I to ma być niepoważne, że usiłuje zrozumieć, po co kwiaty zadają sobie tyle trudu, żeby produkować kolce, które nie służą do niczego? A więc niepoważna jest wojna owieczek z kwiatkami? Czyżby to nie było poważniejsze, czyżby nie miało większego znaczenia niż rachunki pewnego grubego purpurowego Pana? A co jeżeli ja znam jeden jedyny na świecie kwiat, nie istniejący nigdzie poza moja planetą, kwiat, który mała owieczka może zniszczyć za jednym zamachem pewnego ranka, ot tak po prostu, nie zdając sobie sprawy ze swego uczynku? To także ma być nieważne?"

Książka pokazuje, że niektóre sprawy, które wydają nam się nieważne, są najważniejsze na świecie. Musimy tylko spojrzeć na nie z perspektywy Małego Księcia.

Moja ocena: 9,5/10


Zapraszam na fanpage na fb: KLIK
I na bookstagrama: KLIK

Czytaj więcej »

#15 Recenzja - "Potworna"

Tytuł: "Potworna

Tytuł oryginalny: "Monstrous"

Autor: MarcyKate Connolly

Tłumaczenie: Iwona Michałowska-Gabrych

Liczba stron: 415

Kategoria: fantastyka

ISBN: 9788393873197

Wydawnictwo: CzyTam

Jak czułbyś się będąc inny? Z zupełnie innym, niezrozumiałym wyglądem. Niezrozumiałym dla samego siebie, niezrozumiałym dla innych - tych "normalnych". 
To ja ci powiem jakbyś się czuł. Dziwnie, samotnie, bez wizji zakochania i przyjaźni, poczucia akceptacji od innych.
Tak właśnie czuje się Kymera - postać z głową człowieka, skrzydłami wrony, ogonem węża i wzrokiem kota. Hybryda. Nie była jednak taka od zawsze. Kiedyś jej włosy nie były proste i czarne jak węgiel, ale złote i kręcone niczym piasek na pustyni. Szkoda tylko, że tego nie pamięta... Ojciec uratował ją przed czarownikiem i ożywił. Poskładał. Jest mu niesamowicie wdzięczna. 
Jednak po pewnym czasie zaczynają wracać urywki wspomnień. Jest tam mała złotowłosa dziewczynka, kojące dłonie matki, staruszek pokazujący jej ogród. W żadnym nie ma jednak Ojca. W ogóle nie przypomina go sobie z czasów "przed". 

W tym samym momencie w Bryre grasuje czarownik chcący zniszczyć króla i całe miasto. Ojciec wytłumaczył Kymerze, że czarownik porywa dziewczynki i ukrywa je w szpitalu, a ona każdej nocy będzie się tam skradała i ratowała jedną. Dziewczyna poczuła się bohaterką. Nie wiedziała nawet jak wielki błąd popełnia i jak trudno będzie jej to odwrócić. Poczuła się użyteczna i chciała za wszelką cenę obronić miasto. Ale nie wszyscy są tacy, na jakich wyglądają. 

Podczas conocnych wypraw do Bryre dziewczyna poznaje Rena. Ojciec zakazał jej rozmawiać z żadnym człowiekiem, wmawiając jej, że nikt jej nie zrozumie. Jednak uczucie było silniejsze. Nikt i nic nie mogło ją powstrzymać przed kolejnymi spotkaniami z chłopakiem. Uczucie rosło i rosło jak nasiono róży, które tak uwielbiała. Kiełkowało. Było jak pyszny zakazany owoc.

Dziewczyna miesza się w opowieściach Ojca, wspomnieniach, plotkach ludzi, jej przyjaciół. Nie wie, komu może wierzyć i komu ufać.

Bohaterowie bardzo dobrzy, jednak Kymera czasem strasznie mnie wkurzała. Książka jest przewidywalna, a ona podejmowała decyzje jakby nie mogła się domyślić niczego. Jednak zauroczyła mnie swoją odwagą i emocjami. Kochała róże, ponieważ Ren każdej nocy kładł jej jedną na fontannie. Była dzielna i, mimo swoich obaw, próbowała zrobić wszystko dla bliskich i dla miasta. 
Sam opis wyglądu bohaterki zachwyca. Ogon węża, wzrok kota i skrzydła wrony to nowość. Autorka miała bardzo oryginalny pomysł.
Najlepszym bohaterem, oprócz głównej bohaterki, według mnie był Batu. Pokochałam tego kamiennego smoka całym sercem.
Okładka jest oryginalna, bo pomarszczona i przedstawia Kymerę. 
Zakończenie inne niż wszystkie, bo mimo przewidywalności fabuły, jego się nie spodziewałam.

Dziękuję wydawnictwu CzyTam za udostępnienie egzemplarza!

Moja ocena: 9/10

Zapraszam na fanpage! KLIK

Czytaj więcej »

#14 Recenzja - "Delirium. Opowiadania"

Tytuł: "Delirium. Opowiadania"

Tytuł oryginalny: "Delirium Stories"

Autor: Lauren Oliver

Tłumaczenie: Monika Bukowska

Liczba stron: 193

Kategoria: fantastyka

ISBN: 9788375153705

Oczywiście, cała trylogia "Delirium" to według mnie mistrzostwo, a "Delirium. Opowiadania" to po prostu miły dodatek. 

Poznajemy nieznane dotąd momenty z życia Hany, Annabel, Raven i Aleksa.

Okazuje się, że Hana to nie jest tak "wspaniała" przyjaciółka jaką wydawała się od początku.

Okazuje się, że Annabell, matka Leny i Rachel, miała powód, żeby nie wrócić po dzieci.

Okazuje się, że Raven jest nie tylko wojowniczką, ale kimś więcej.

Okazuje się, że Alex szukał Magdaleny ciągle i ciągle.

Są to krótkie historie, które na pierwszy rzut oka nie mają znaczenia, ale każdy fan "Delirium" powinien je znać. 

Najbardziej zaskoczyła mnie chyba historia Raven i Tacka. Jak opowiadała o nim jak pierwszy raz się spotkali, jak uciekła z Blue, jak... no może nie będę wam spoilerować ;)

Jednak każda historia miała w sobie coś.

Wykonanie książki dobre, ale i tak większe wrażenie zrobiło na mnie sama trylogia. Na końcu książki znajduje się psychotest "Ile masz w sobie z wojownika?".

Nigdzie nie było jakiegoś większego punktu kulminacyjnego, ale czego można wymagać od dodatku? Ot urywki historii z życia bohaterów.

Przyznam, że cytaty z książki są piękne <3

Cytaty:

"Niewiarygodne, jak czas leczy rany."

"Powiem wam coś o umieraniu: wcale nie jest takie straszne, jak powiadają.

Dopiero wracanie do życia tak naprawdę boli."

"To właśnie jest łatwe w spadaniu: gdy człowiek leci, nie ma już wyboru."

"Może byłoby lepiej, gdybyśmy nie byli zdolni do miłości. Ani do cierpienia po jej utracie. Gdyby naszych serc nikt nigdy nie deptał, nie rozbijał na kawałki. Gdybyśmy nie musieli łatać ich ciągle na nowo, tak że przypominają monstra Frankensteina, pozszywane w całość przez partacza. Gdybyśmy mogli po prostu wirować w powietrzu jak płatki śniegu."

"I jak patrzyła na mnie, jak gdybym mógł ją ocalić od całego zła tego świata. Wyznam wam mój sekret: to ona ocaliła mnie."

"Niewiarygodne jak żyje nadzieja. Bez powietrza ani wody, bez właściwie niczego, co mogłoby ją karmić."

"Czy możliwe jest mówienie prawdy w społeczeństwie zbudowanym na kłamstwach? Czy też zawsze, z konieczności, trzeba stać się kłamcą? A jeśli okłamujesz kłamcę, czy grzech ten zostaje w jakiś sposób zanegowany lub zmazany?"

"Właśnie tak działa czas: opływa nas, podczas gdy stoimy niewzruszeni jak skała, i chociaż wierzymy, że nic nas nie zmienia, on nieustannie ciosa nas, rzeźbi i kształtuje."

"Jestem nikim i nic nikomu nie jestem winna, a moje życie należy do mnie."

Moja ocena: 8/10

Czytaj więcej »

Książki Września

Książki przeczytane we wrześniu:

- "Piękny Kraj" Alan Averill - 366 stron

- "Delirium. Opowiadania" Lauren Oliver - 193 strony

- "Potworna" MarcyKate Connolly - 415 stron

- "Prawo Mojżesza" Amy Harmon - 356 stron

Razem: 1330 stron

Nie za dużo, ponieważ zaczął się już rok szkolny, ale nie narzekam :) 

A wy, co przeczytaliście we wrześniu? Pochwalcie się!

Czytaj więcej »