#99 "Listy do utraconej" B. Kemmerer

Tytuł: "Listy do utraconej" 

Tytuł oryginalny: "Letters to the Lost" 

Autor: Brigid Kemmerer

Tłumaczenie: Piotr Grzegorzewski

Liczba stron: 415

Kategoria: lit. młodzieżowa

ISBN: 9788328037045

Wydawnictwo: YA!

Cena okładkowa: 39,99 zł

Data wydania: 21 września 2017

Wyobrażacie sobie stracić jakąś bardzo bliską osobę? Co za głupie pytanie... Pewnie kiedyś już straciliście. Być może było to nawet całkiem niedawno. Juliet to właśnie taka osoba. Jej matka zmarła i dziewczyna nie potrafi się z tym pogodzić. Nie chce o niej zapomnieć i ma wrażenie, że jej ojciec pragnie nie pamiętać. Jednak nastolatka nie poddaje się i od wielu miesięcy pisze listy do matki i kładzie je na jej grobie. 

"- Pokonaliśmy taki szmat drogi tylko po to, żebyś dał jej całusa? - nie mogę się nadziwić.

Wzrusza ramionami."

W historii bierze również udział Declan. Siedemnastolatek z burzą problemów. Odbywa karę i musi pracować na cmentarzu. Przypadkowo zauważa list leżący na jednym z grobów. Ciekawość wygrywa i chłopak otwiera i czyta list. Zaintrygowany, odpisuje. Nie spodziewa się odpowiedzi. 

"Ból bywa tak wielki, że człowiek zrobi wszystko, żeby się go pozbyć. Nawet jeśli musi kogoś przy tym skrzywdzić."

Juliet jest jednak sfrustrowana. To była jej osobista korespondencja i ktoś naruszył jej prywatność. Nie może tego tak zostawić. Odpisuje. 

"Jednak prawdziwe życie toczy się tu i teraz i prawda jest taka, że ludzie, którzy powinni mnie wspierać, bez przerwy wdeptują mnie w ziemię."

Nastolatkowie poznają się przez anonimowe listy i po części wyżywają się na sobie. Juliet rozpacza po śmierci mamy, a Declan za popełnione błędy. Oboje mają w sobie to nieznośnie uczucie - bezradność. Jednak jest rzecz, która może zniszczyć ich dziwną "przyjaźń"...

"Mimo wszystko nie zgadzam się z Twoją mamą. Słowa to tylko słowa. Używanie "słów na k" nie czyni jeszcze idiotą , podobnie jak skomplikowane słownictwo nie czyni nikogo inteligentnym."

Juliet i Declan to po części typowi nastolatkowie. Kompletnie niezrozumiani przez świat. Jakby zapomniani. Samotni. Właśnie dzięki temu rodzi się między nimi dziwna więź. Jest to książka, którą polecam każdemu - niezależnie od wieku. Poruszany problem - m. in. żałoby, jest pokazany bardzo dobrze. Przeżywamy radość, smutek, zrozumienie czy złość. Są to nastolatkowie, którzy boją się wypowiedzieć, wykrzyczeć to, co czują. Lektura obowiązkowa dla każdego mola książkowego. 

Moja ocena: 8,5/10